Kamiennik absurdalny

Kamiennik absurdalny
(podręczny, nieuporządkowany, miejscami skan-d-
owany, skromnie i-lustro-wany, niedokończony i ...
na razie wystarczy)

Pojęcia wstępne - mało przydatne w dalszej części.

kamyk - coś, co można wrzucić do ogródka, na
przykład w zamian za kota. Ta zamienność wynika
jedynie z przeciwnego kierunku przemieszczania
się kamyków i kotów (nie tylko pierwszych) w odniesieniu do płotów. Rzecz w tym, że kamyk zwykle zostaje tam,
gdzie wpadł, chociaż niewielu to zauważa. A kot... lubi
nie lubi, ale często wraca. Trzeba przyznać, że równie niepostrzeżenie, jak kamyk, bo po cichu.
Ponadto, kot z łatwością porusza się (ucieka?)
sam, o co kamykowi raczej trudno. To wszystko
wiele nie wyjaśnia, ale zawsze... coś.

otoczak - kamyk długo toczony, tu i tam, w zmiennych warunkach. Słowo powstało w wyniku połączenia jego istoty z wołaczem "o!" - okrzyk wydany w chwili zauważenia mimo wszystko, nie wiedzieć dlaczego.
Oczywiście, istnieją jeszcze inne wyjaśnienia jego genezy.

otoczak płaski i ... szybki - kamyk na kaczki (takie puszczane na wodzie, na wodę? wypuszczane na wodę? wpuszczane? wpuszczane w ...? - kwestia do wyjaśnienia).

Pojęcia po-zostałe i po-krewne

hulajnoga - 1) krewna rowerka na małych kółkach, bez stałego miejsca do siedzenia, rozpędza się bez przerzutek i łańcucha. Z rozpędu, bez hamulców, można ją wyhamować do zatrzymania, do zera. Ale też 2) inna nazwa dla hulaszczy utwór muzyczny - określenie Skądinąd Zasłyszane, nieobiegowe (jeszcze), l.mn. hulajnogi - muzyka do tańca, ekstra- lub intro- wertycznego, bardzo ogólnie rzecz szczególną ujmując.

kpina - taki jakby żart z odmiennym po-czuciem humoru. Smak - gorzkawy.
szyderstwo - wyższy stopień kpiny (lub niższy - zależy, do czego zmierzamy, tak czy inaczej, po drugiej stronie jest ironia). Smak - gorzki lub słono-gorzki.
ironia - w odróżnieniu od szyderstwa, szuka po-czucia humoru tam, gdzie gorzko. Gdzieś obok jest auto-ironia. Smak - cóż ...
żart - jest nim właściwie n a j p r a w d o p o d o b n i e j wszystko
to, co nie jest szyderstwem, kpiną, ironią oraz nie uruchamia śmiertelnej i nieśmiertelnej po-wagi.
żart absurdalny - żart o wyjątkowych właściwościach. Bywa abstrakcyjny lub niemożliwie logiczny, nie wszystkich śmieszy, za to jeśli już, potrafi doprowadzić do łez, chociaż nie boli. Nawet nie dotyka. Smak - nie pytaj ...
spróbuj.

dobra pamięć - jeśli nie jest zdolnością naturalną, niełatwa (chyba) umiejętność zapamiętywania wszystkiego dobrego, nie wyłącznie, ale przede wszystkim. Nie tylko na zawsze. Na teraz

kolekcja - zob. kolekcja (rozważania).

cud - cud ... jest cudny. Bo jest. Cuda są (wbrew powiedzeniu cudów nie ma) różne - wielkie i małe. Te całkiem małe bywają największe. Cudem może być to, że czegoś nie ma, lub wręcz przeciwnie.
Wobec powyższego, definicja cudu jest trudna do sformułowania - zob. przykład

latanie - trudna sztuka, zob. latanie od kuchni

być - czasownik (w bezokoliczniku), jak wszystkie czasowniki odmienia się przez czasy i osoby, i od nich zależy - dla każdej osoby, zależnie od czasu, może mieć inne znaczenie. Sprawa komplikuje się jeszcze bardziej, kiedy nie funkcjonuje samodzielnie, ale w połączeniu z inną częścią mowy (ciała, duszy, życia, istoty itp.) zob. znaczący przykład

widok - to, co można zobaczyć i to, czego można nie zauważyć. Jest niezły, piękny, straszny, przygnębiający, nieprawdopodobny itp. Jaki jest, zależy
od miejsca, z którego się patrzy (z jakiego dna, z jakiej i jak wysokiej wieży itd.)
i od perspektywy. Jeżeli w ogóle jest (jakiś widok), bo czasem nie ma żadnego,
ani jednego. Patrząc pod nogi, zobaczymy niewiele, chociaż udaje się czasem dostrzec coś mniej lub bardziej istotnego. Gdyby, podnieść głowę ( niezawysoko), nie ma żadnej gwarancji dobrego widoku, nawet jakiegokolwiek, ale czasem warto zaryzykować i spojrzeć trochę dalej. Więc, co dalej? Najpiękniejszy widok to tylko przykład, rzecz jasna.

czucie - odbiór pięcio-, sześcio- (lub więcej) zmysłowy. Można je mieć, tracić, stracić i... odzyskać. Obecne, zarówno w ciele, jak i umyśle, ludzi i zwierząt.

po-czucie - efekt czucia, czyli odbioru zmysłowego, prawdopodobnie z większym udziałem umysłu (rozumu?), chociaż ... jest to teza kontrowersyjna, (zob. samo-poczucie).

samo-poczucie - poczucie samo w sobie. Wydaje się być zjawiskiem marginalnym (jak np. ból głowy), wobec ważnych i po-ważnych stanów rzeczy i spraw, jednak nie pomijalnym, bo zawsze jakieś jest (jak pogoda). Bywa bardzo różne (np. poczucie pewnośći, niepewności, siły, wstydu, ciepła, chłodu, więzi, odosobnienia, bliskości, piękna, strachu itd.)*), można je mieć (lub nie), zachować, zyskać, stracić, odebrać, przekazać, dawać (lub nie) - czasem jest wybór. Wybór o tyle istotny, że najczęściej nieuświadomiony i może mieć zaskakująco niebagatelny wpływ na stan rzeczy, jakikolwiek by nie był, i na sprawy, niezależnie od tego, jak się mają. I chociaż, wpływ ten nie jest tak oczywisty, jak działanie odwrotne, okazuje się równie prawdziwy.
*) Nie wymieniono tutaj tak podstawowych pojęć, jak poczucie winy, godności itp., nie z powodu niepamięci, lecz z uwagi na przekonanie, że godne są o wiele po-ważniejszych 0-prac-owań.
_________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

pierwsze słowa - pojedyncze lub wiązane, czasem własne (słowotwórstwo), stanowią próbę wypowiedzi. Bywa, że brzmią jak szyfr lub wypowiedź w języku obcym, ale są do przyjęcia, tzn. do zrozumienia, a raczej wyczucia, jak muzyka, pod warunkiem permanentnego słuchania. Zwykle zapomniane, czasem, nie wiedzieć dlaczego, zapadają w pamięć na długo, np na dwadzieścia pięć lat, tak jak te ..

pierwsze rozmowy - nowa jakość pierwszych słów. Przykłady można mnożyć...

pierwsze podziały - zdarza się, że obfitują w słowa - prowokują długie (czy krótsze) rozmowy. Zwykle jednak, obywają się bez słów -
czasem objawiają się krzykiem, płaczem lub innym hałasem, a najczęściej odbywają się w milczeniu V

r-ozstrojenie - zob. strojeniei

indywidualista - zob. inny

ciąg - pojęcie matematyczne, między innymi, ponieważ może mieć wiele wspólnego z fizyką, chemią itp. (zjawiska, reakcje, relacje itd.), często niewidzialny, występuje w różnych formach. Niektóre z nich, to prze-ciąg, wy-ciąg, na-ciąg, za-ciąg, po-ciąg (widmo) i inne. Zob. także ciąg dalszy.

ciąg dalszy - jeśli, wraz z kolejnym dniem po, następuje dalszy, to znaczy, że jesteśmy w ciągu. Nie wiadomo, czy to dobrze, czy źle. Zależy, jaki ciąg, jak z niego wyjdziemy, to się okaże, bo w przytłaczjącej większości przypadków, nie jest nieskończony. Póki co, jeden niewielki przykład (optymistyczy) nasz ukochany ciąg dalszy - drugi początek
nasz ukochany ciąg dalszy 1 - pierwszy krok
nasz ukochany ciąg dalszy 2 - słowotwórstwo

układanka - rzecz niełatwa, wie to każdy, kto chociaż raz próbował ułożyć
coś, lub siebie, do wzorca - nawet, jeśli był pod Paryżem, nawet jeśli
dobrze się przyjrzał i, żeby cokolwiek za-żar-ło (żargon), tworzy
składankę marną.

Kolory:
- żółty i czarny - czasem występują razem, zob. żółto-czarne
- zielony - występuje często, nawet tam, gdzie trudno się spodziewać zob. żółto-czarne

- czarny, biały i sepia - ciepłe, chociaż smutne, wspomnienie zob. tricolo r

- szary i czarny - nie widać nic, albo tylko cienie, czasem słychać trzaski. Czujesz drżenie? zob.: Szary w czarnym

- morski - zasadniczo zielono-niebieski, ale zależy od pory dnia, od pogody,
wszelkiej. I tak, może w nim być zielony, niebieski, granatowy, czarny, czerwony, czy fijołkowy (Morze przesadne), a czasem biały, jak Bałwan

___________________________________________________________

uwaga - spostrzeżenie, ostrzeżenie, skupienie. Z natury bywa niepodzielna (jak punkt) i potrzeba jej wiele (jak punktów tworzących obraz), żeby objąć całość, zob.: Mało ...

racjonalnie - czyli, wiadomo jak, bo definicje znajdziemy we wszystkich (prawie) słownikach , poza tym, wszyscy jesteśmy racjonalistami,
zazwyczaj, zob. racjonalista

płyn - najbardziej rozpowszechnione to woda i krew. Poza nimi (czasem
w nich) są jeszcze inne. Powszecnie wiadomo, o co chodzi, więc nie ma co się rozwodzić, zob. płynnie

refleks - od-błysk, krótki czas reakcji, po której czasem następuje refleksja
refleksja - prze-błysk, zastanowienie, w niektórych przypadkach może być przyczyną braku refleksu (długi czas reakcji) lub braku reakcji w ogóle zob. refleks(ja)
autorefleksja - roz-błysk i... przygaszenie (co znowu zrobiłam/łem, że...?), później następuje refleksja, i kolejna i... czasem wraca refleks. Najczęściej wraca, zob. rozbłysk V