Bono

Bo-no!

Był tu pierwszy. Jest
teraz, jak gdyby nic
nie było, albo jest

go za dużo. Szkodzi
w domu i różom, choć
nie chce. Chodź. Nie chce. Zbierze

nie tylko z podłogi, pod nogi
podchodzi, wiewiórki, osy i co tam jeszcze
wystawi (nie strzela, biczuje

po nogach ogonem, gdy macha). Daj. Da
minutę, co najwyżej,
rzuconym kościom.

Niejedno ginie -

sięga wysoko zakochany
wyżeł. Z wzajemnością.

(Nie patrz
w oczy, bo
się rozpłyniesz).

maj 2018