Rondo a presto

Rondo a presto!

Donikąd się nie wybieram,
no chyba, że ciałem. Czasem
duchem, czy myślą, regularnie.
I nie dalej

niż prowadzi ta ślepa
droga, ta czy inna,
jedna z wielu -

ma koniec, trudno dostrzec
sens i nie widać celu.

Nie, nie kręcę się w kółko,
przeciwnie - wystarczy spojrzeć
przez ramię. Tu znam wszystko,
prawie, na pamięć (mam znamię).

Krążę wokół. To tarcza,
osłania przed obłędem -
wielu takich nie mam. To
środek przyziemia.

I coś więcej.

Stąd można wyjechać. I tu wrócić
z daleka. Tu zaczekam
(gdzieś pomiędzy).