Na murze

Na murze

Zdarza się, jasno, ciepło, więc
tkwi tu bezdźwięcznie, w bezruchu, jak
przyklejona. I ten nieprzyklejony

uśmiech - nikt go nie starł, chociaż
przez lata, w obie strony, przeszło
kilka osób.

Jedno i drugie do niczego
nie zmierza. I donikąd. Do czasu,
razem. Aż,

jedno odleci albo odpadnie, a drugie
zatrze lub zetrze się
z czasem.

Jedno i drugie żywe, chyba,
na swój sposób.