Magiel

Magiel

Nie wiem.
A gdyby tak wygładzić
te zwoje, co niecą

z załamań, zakrętów i śmiesznych
zmarszczek, haniebnie niecne
myśli - nie dopuścić do nich

nikogo, a przede wszystkim
siebie.

Potem pamięć.
Tylko, żeby nie zapomnieć
zaprasować, ocalić

co nieco
niezbędne na resztę życia,
na wiosnę. Może wystarczy

mocy i pary. I znowu
wszystko będzie
proste.