Można

Można

Spoglądam przez szybę na drzewo, wypatrzę wróbla, zanim
odleci -

to jest coś
złego, chyba, bo
znów zobaczę twoje plecy.

Wychodzę. Idę za śmiechem i mądrością dorosłych
dzieci. Już mam

spojrzenie
nienawistne na drogę,
bo można. Dlaczego? Nie wiem,

ale nie spytam więcej,
czy mogę.