Zwyczajnie, spływa?

Zwyczajnie, spływa?

Wszystko dorasta, dojrzewa, burzy się,
zwija i wykrusza. Wiem,
nie powinnam

palić
na przekór i
mostów za sobą, ale

przecież, tu nic nie płonie.
Jeśli, to tylko dusza. A

niejeden trwa. Niczym
zroszona po suszy ziemia,

jak otwarte dłonie - widzisz,
co się w nich zmienia? Co ma być,
jest i nie to-nie.

Wciąż bywa.