Łowisko

Łowisko

Gąszcz nieprzebyty, mrok
już przestał się czaić, wzburzona
woda, słodka czy słona, co rusz
wyrasta jakaś ambona. I znów

chcesz głowę
ukryć w ramionach,
zanim wybuchnie, coś
spadnie, ktoś wrzaśnie.
Dlatego właśnie,

nim rozprzestrzeni się
szalej, uważnie łowię jasne
obrazy, dźwięki, też

twoje słowa w cichych rozmowach i
może zdążę, przed nowym końcem

ostrożnie podać
je dalej.

Wiem, już po wszystkim
wciąż będzie słońce.