Szumy

Szumy

O korzeniach drzew wiem
nie więcej, niż o owocach
morza, czyli niewiele. A
jednak.

To wiele zmienia, a jednak
kocham morze, i drzewa.
Zobacz.

Kiedy szumią, na mniejszym,
czy większym wietrze, powietrze
przenosi środek ciężkości

na miejsce. Wnika przez skórę zapachem
otrzeźwienia, przebiega po niej, raz chłodnym, raz czułym dreszczem.
Wtedy

mam wszystko i nic
do powiedzenia. I to dość i
więcej nie trzeba. No chyba, że
jeszcze.

Kiedyś, gdzieś.

Dzisiaj, za oknem
dojmująco cicho
sypie śnieg.