KAMIENNA NATURA

Dalej

Powrót

 
      

                          
                                                                                                                        
                                                                                                                           
Z

Sznurek

Tak będzie. Wiem, że tak będzie, jeśli będzie
i tak, bo tak być musi właśnie. Wszystko to było
i jest jasne. I proste, jak sznurek. Tyle, że on

w kieszeni, już taki prosty nie jest -

zwija się, skręca i
plącze, rozkręca i snuje
pod palcami. Pochłania czas,

myśli i czucie. W skrócie - wiąże

się w węzły, które nie dają spokoju.
Przekładam go czasem, odkładam
na chwilę. Na dłużej nie, bo co,

kiedy zapomnę, gdzie? A będzie potrzebny

jeszcze bardziej, niż zwykle - mogę szukać
do upadłego, wszędzie. Nie, tak nie będzie,
jeszcze spytasz  może nowy? Nie,

tak nie zrobię. Dobrze go mieć przy sobie,

nawet z tyłu głowy. Taka upartość (zwyczajna,
jasna sprawa). Póki co, plotę. Rozplatam,
splatam, zaplatam, a potem -

wplotę go w warkocz, pomylony i krzywy i
upnę na karku, bo targać nie pozwolę (to
nie zabawa).



.

.

 






                         

Z                                                                                                               

Wstecz