KAMIENNA NATURA

Dalej

Powrót

 
      

                  
                                                                                                                        
                                                                                                                           
Z

Rozproszenie wewnętrzne

Wczoraj nasza mała
przyszłość, skoczna radośnie,
przeważnie zjednana - lecimy! Dobrze,
na Jowisza. Patrz, wykluł się i rośnie (żżżółty
żżżonkil), powąchaj jak pachnie. Ach, nie
idź jeszcze... Kto to słyszał...
Wcześniej

i jutro, przeszłość. Pewność
niezachwiana  (jedno i drugie oddzielnie, bywa
skrzywione), krucha, murowana
zawierucha. Czasem się
nie da, a czasem
trzeba

odnaleźć się
w teraz. Nie raz. I na szczęście, tak na
zmianę.

Może znajdziesz mnie, gdzieś tu
pomiędzy, w skupieniu, może
na zewnątrz, poza, za
chwilę.

Amen.

Z                                                                                                               

Wstecz