Nie wiem, co to warte, ale jest uparte

Nie wiem, co to warte, ale jest
uparte

Staję w poprzek.
Nie zgadzam się na brak
słów, co zostawiają
,
w oniemieniu. W cieniu
jest więcej milczenia, niż w ciszy. W niszy
każda myśl, sensowna, leży

odłogiem. Sklepienie naciska
na głowę. Słowem,

nie zgadzam się - zapomnij.
To nie pamiętnik

plastusiowy. O czym szumi ta
łąka? A, że nie ma tu świętych.
Wiem, nikt się nie boi
zająca,

królika i łąkowej
myszy, ale

nie zgadzam się - zapomnij
o zapomnieniu - słyszę. Nie zgadzam się -
nikt nie słyszy.