Katalog niepojętych

Skały znaczyłeś kroplami
potu, unosząc kamienny pył
we włosach, w oczach i ustach

żar. Na małej i wielkiej scenie, wybuchy
gniewu tłumiłeś, czasem śmiech.
Ech, zdeptałeś niejeden

szlak na szczyty piękna. Klękając,
tuliłeś usta  do ziemi. Wtedy

budziło się, i ciągle się budzi,
co nigdy zasnąć nie powinno
(lepiej nie).

Miejsca zmieniają ludzi. Ludzie
zmieniają miejsca i
ludzi. Tak już jest.
Niezmiennie.