Tam jest pięknie

Tam jest pięknie

Patrz, jakie skarby
i śmieci morze wyrzuca,
oddaje. Ja chowam za drzwiami
(z klamkami, bez klucza).

Nie zniszczę niczego, raczej -
nie burzę, jak mogę, bo
pył leci, gruz, wióry i
potem są wszędzie,

spadają na głowę.

Składamy co mamy, sklejamy
od nowa, znów, po raz któryś.
Tam, dobrze było. I jest. Tu też

jeszcze coś będzie.
Wciąż, prawie
gotowe.