Powrót

Powrót

Teraz muszę być silniejsza. Mam jeszcze
dwie ręce. No i głowę - przeszkodę,
nie każdą, wie jak pokonać,
ale się uczy, przynajmniej
nie można wykluczyć.

I ty. Pomagasz mi
do bólu - tu jest granica. Jak rana
zrastaj się powoli z tytanem
i ceramiką. Cóż,

nie zachwycasz,
jak i ja zresztą, ale przyznaj,
nawet bardzo piękna blizna
nic nie znaczy (zachwytów
szkoda),

bo pognamy jeszcze
razem, poniesiemy,
daję słowo, tylko

wracaj do siebie,
moja druga połowo.

Twoja pierwsza
noga.