Szary domek (odcinek15) - Katarzyna Szestak

Szary domek - odcinek 15

[...]
    - Może jesteś chory, Szary Domku?
    - Nie. Nie jestem chory. Ja tylko... Widzisz... Nie gniewaj się Nocko, ale myślałem, że kiedy tutaj zamieszkasz, przestanę tęsknić.
    - A za kim tęsknisz, Szary Domku?
    - Za kimś, kto lubi pić ciepłą herbatę wieczorami i czytać książki. Za kimś, kto będzie przynosił długie historie i wołał od progu: "Dzień dobry, mój Szary Domku". Za kimś, kto będzie piekł pierniki i marzył o kolorowej choince.
    - Ach tak... Szary Domku, bardzo mi przykro, ale jestem Nocą i chociaż uwielbiam zapach herbaty malinowej i bajki, i choinki też, nie mogę być kimś takim. Czy wiesz, co robię, kiedy mnie nie ma? Rosnę. Robię się naprawdę ogromna. A później idę przez lasy, pola, ogrody i miasta. I maluję. Maluję całe niebo na czarno albo na granatowo. A potem pilnuję snów. I kiedy wracam wczesnym rankiem, jestem bardzo, ale to bardzo zmęczona.
    - Ojej, nie miałem pojęcia, że masz tyle pracy.
    Noc uśmiechnęła się.
    - Ale ja to lubię! Lubię malować niebo i pilnować snów. Tylko że po tym jestem zmęczona. Robię się coraz mniejsza i słabsza. I zaraz zasypiam. Zasypiam wszędzie tam, gdzie jest ciemno i cicho. Pod kamieniem w lesie, w opuszczonej dziupli, na dnie starej studni. Nigdy nie będę twoim wymarzonym mieszkańcem...
    - ...bo jesteś Nocą - dokończył cichutko Szary Domek.
    - Właśnie. Nie nadaję się na prawdziwego mieszkańca -

[...]

cdn...