kamienne kręgi

Siedząc przy steli  w środku kręgu
przymykam oczy

       w rytm muzyki wiatru
          na strunach brzozowych
       ruszają tancerze
         - już nie ociężałe głazy
       wzorzyste porosty
         - obrzędowe szaty
       to wojownicy biją pożegnalny pokłon wodzowi

      drobnym krokiem odmierzanym kamyczkami
          suną niewiasty wokół kurhanu
      na wyniesieniu księżniczka
      w zwiewnych sukniach

      i rytm się nasila
      wiruje krąg tancerzy
          jeden
          drugi
          następny
          i wszystkie
     błyskają miecze
    uderzane w tarcze

Słyszę szelest
otwieram oczy
     znieruchomiałe w kamiennym żalu
     niewiasty, wojownicy
     poprzez poszum boru słyszę Czarną Wodę
     obok archeolog
     omiata ziarnka piasku na rozkopanym grobie
     dalej ktoś ogląda przez lupę
     życie na kamieniu

            a kręgi
                 jak nasze marzenia
                za dnia skamieniałe
                czekają nocy
                by znowu wirować

                            L.Lipnicki
                            ze zbioru "O tym ci powiem - Wiersze z Borów Tucholskich"