- Zabawmy się w coś - zaproponowała mama.
    - Tylko w co? - podchwycił Nabil. - Nie wziąłem zabawek.
    - Nie będą potrzebne. Wystarczy wyobraźnia. Tata zaczyna. Powiedz, kim albo czym chciałbyś być?
    - Gdybym miał się urodzić drugi raz, to jako lew.
    - Dlaczego? - spytał Nabil.
    - Bo lew to król zwierząt. jest wielki, silny i nie wie, co to strach. Za to ludzie się go boją.
    - Nie wszyscy - zauważyłam. - Na pewno nie myśliwy ze strzelbą. Zrobi pif-paf i już po lwie.
    - Jeśli strzelba mu się zatnie, to lew go zje razem z butami i czapką. No dobrze, panno mądralińska, teraz ty.
    - Najpierw mama.
    - Ja? No dobrze. Chyba najbardziej to bym chciała być ptakiem. Ptak może lecieć, dokąd chce. Jest naprawdę wolny.
    - Chyba, że wpadnie w sieć na ptaki. - Tata mrugnął do nas.
    - Albo na swoje nieszczęście zakocha się w jakimś Szczęśliwym Księciu i skończy jak ta biedna jaskółka z bajki. - wtrąciłam.
    -  Albo złapie go kot. - dołączył Nabil.
    -  Jesteście okropni! Nabil, twoja kolej.
    - Jeszcze się nie namyśliłem.
    - Jasmin?
    - Chciałabym być latawcem. Choć przez jeden dzień. Oglądałabym ziemię z wysoka. Świat widziany z góry musi wyglądać dużo lepiej. Nikomu bym nie zagrażała, więc nikt by na mnie nie polował.
    - Latawiec może się zaplątać w druty. - zauważył tata bez złośliwości.
    - Starałabym się latać wysoko, ponad przeszkodami.
    - Długo byś się nie utrzymała.
    - Pamiętasz, co mówiłeś kiedyś o liściach? Że spadając z drzew, kilka sekund unoszą się w powietrzu? Powiedziałeś, że wolisz być takim liściem, niż przez całe życie pełzać po ziemi.