Czyje te góry po latach

Czyje te góry po latach

Tylko spojrzę tam daleko, w przestrzeń,
to wystarczy, żeby przejrzeć

siebie. No, popatrz. Przyjmuję prawie wszystko. Z radością, czy względnym
milczeniem,

z ostrożna. Dam ci niewiele -
co mam, jak potrafię. Nie wiem, co
można.

Człowiek, tylko bywa
głupi - powtarzam sobie w kółko,
jakby to miało coś dać. Jestem z wami.

I z tobą. Ale nie tak. Ot, tak
po prostu, nie można kupić
psa. Prawda,

przyjaciólko? No, popatrz

tam daleko, w przestrzeń,
zanim horyzont pęknie,
wystarczy, żeby przejrzeć.

Jest-