Czas cudu

Czas cudu

Wydawalo się, że machasz ręką w geście
porozumienia. Można było policzyć palce
i u stóp. Cud. I zobaczyć plecy. To było

nie przeszkadzaj, ja się nie spieszę i
nie zwlekam. Zgoda. Tu i teraz, nie
ma złego. Już się nie czepiam.

Co ma być, nie zginie.
Spróbuję cierpliwie czekać,
aż tym gestem powiesz: to ja,

jestem. Wcześniej,
nadali ci imię, chociaż
czas nie goni. Zostanie

nam tylko chronić.
I uchronić.