Błąd krytyczny?

Błąd krytyczny?

Co by nie myśleć,
cień jesieni przeplata
dwa słońca przedwiosenne

i dzieci w pełni lata. Przychodzą,
wychodzą - otwarte
serce i rozum

gotowy. Nie przechodzi
tylko zawrót głowy. Opada
z sił, czasem, czas na sen

kradnie dla reszty (gdzieś ty?).
Co by nie mówić,
idzie zima. A tu

zniknęły ściany pustego pokoju
i nie wie, czego się trzymać.

Zostanie do końca

światło (słońc, schowane w kieszeni)
i stara szafa (grająca).